Veerbuksen (Springers) zijn luchtbuksen die gebruik maken van een zuiger die door een veer wordt aangedreven. De veer wordt gespannen door de loop te knikken en door te buigen tot er een klik te horen is. Vervolgens doe je een pellet in de geknikte loop en zet je die weer recht.
Bij het overhalen van de trekker (1) wordt de zuiger losgelaten (2) en drukt de veer de zuiger naar voren (3). De pellet wordt door de ontstane luchtdruk uit de loop geblazen (4). De springer: het woord zegt het al, geeft een flinke terugslag. Eerst door de versnellende zuiger, dan door de landing van de zuiger aan het einde van de cilinder. De terugslag van de versnellende pellet valt in het niet bij het mechanische geweld van de veer en zuiger.
Door de mechanische bewegingen gaat de buks bij het afschieten heen en weer. De constructie is zodanig gebalanceerd dat een goede schutter de buks tijdens deze bewegingen toch nog behoorlijk zuiver op het doel kan houden. Daarvoor moet je jezelf een eenduidige houding aanleren, waardoor de terugslag van de buks altijd hetzelfde effect heeft. Toverwoorden zijn oefenen, oefenen en oefenen. Voor een sportman/vrouw die plezier heeft in het eindeloos oefenen (meestal bij een schietvereniging) en die ook deelneemt aan wedstrijden is dit leuk. De leercurve voor schieten met veerbuksen is steil, omdat het effect van een goede schiethouding direct tot resultaat leidt. Mensen die goed kunnen schieten met een veerbuks zijn over het algemeen ook betere schutters op andere typen luchtbuksen.
Erfschutters zijn meestal gelegenheidsschutters. Dat betekent dat zij minder gemotiveerd zijn om eindeloos te oefenen. Vooral bij goedkope veerbuksen is de terugslag fors en daarmee is het lastig om raak te schieten. Dit leidt niet zelden tot frustratie en is een belangrijke redenen dat de buks na enige tijd op zolder beland. Bij de betere veerbuksen (die ook wel wat duurder zijn) speelt dit minder. Overigens wordt in Nederland bij wedstrijden gebruik gemaakt van nauwkeuriger, minder krachtige maar wel veel kostbaarder veerbuksen dan de gebruikelijke springers voor de achtertuin. Deze hebben vrijwel altijd een onder- of zijspanner. Sommige zijn voorzien van mechaniek om de terugslag te compenseren. Dit zijn terugslagloze veerbuksen.
De krachtige knikloop veerbuks gericht op de (onwetende) achtertuinschutter is een product dat typisch is gemaakt voor een markt waar power belangrijker wordt geacht dan nauwkeurigheid. De buks is onbruikbaar voor wedstrijden. Vooral beginners selecteren een dergelijke luchtbuks op kracht en genieten van de knal van (lichte) kogels die geluidsnelheid halen. Het buks is krachtig, niet al te duur en is populair onder jongeren. Er worden grote aantallen van dit type goedkope buksen gemaakt en verkocht. Je moet je realiseren dat ze alleen bruikbaar zijn om vrijblijvend en meestal zonder veel te raken achter in de tuin wat op blikjes te knallen.
Een sportieve schutter die bereid is om te oefenen kan aan een veerbuks wel degelijk plezier beleven. Dan gaat het wel om de betere modellen. Een veerbuks met een onder- of zijspanner heeft een vaste loop die alleen daardoor al een stuk nauwkeuriger is. Een knikloop heeft onvermijdelijk speling. Duurdere typen zijn voorzien van een gasveer. Hier wordt de zuiger niet door een veer aangedreven maar door een soort gasballon. Het principe is identiek, maar door het ontbreken van de veer en zuiger is de terugslag aanmerkelijk minder. Bijkomend voordeel is dat een gasveer niet verslapt. Stalen veren verslappen als je ze lang onder spanning houdt. Het is daarom (en ook om andere redenen) niet verstandig om de buks gespannen weg te leggen. Toch blijft het nauwkeurig schieten met een veerbuks een lastige opgave, omdat dat alleen mogelijk is door het aanleren van een goede houding. Zelfs een duurdere veerbuks is minder geschikt voor een erfschutter (meestal een gelegenheidsschutter) die altijd raak wil schieten.
Veerbuksen kunnen worden voorzien van een optische richtkijker (scope), maar dan moet je wel een stevige uitkiezen. Door de klappen die de scope te verduren krijgt gaan deze snel kapot. Voor zware springers wordt aanbevolen om de richtkijker te monteren op een schok dempende montagerail. Bijvoorbeeld een “Dampa-mount”.